امروز گفتم همین جوری یک سری به سایت بزنم و مطالبی را که به ذهنم می رسد فی البداهه بنویسم. مثلاً بنویسم من خوشحال هستم. من دارای ثروت، سلامتی و موفقیت هستم. من به خودم توجه دارم. هیچ چیزی نمی تواند مرا عصبانی کند. من عاقلانه فکر می کنم. امور مالی من چرخش فوق العاده دارد. زندگی به کام من است. من خوب خوب خوب هستم و از هیچ چیز و هیچ کس نگران نیستم. من همه چیز را به خدا می سپارم. این سپردن واقعی است و لذا هر اتفاقی رخ دهد راحت و رلکس هستم. من به وظایف خودم عمل می کنم.

من شما را دوست دارم چون تجلی خداوند هستی. هرکه نمی خواهی باش. کارگر، پروفسور، دکتر، مهندس، خانه دار بی خانه، هرکه نمی خواهی باش. من دوستت دارم و از ته دل برایت درود می فرستم.

در میان این همه نعمت و برکت غرقیم چرا خوشحال نباشیم. خوشحالیم خیلی هم خوشحالیم. لذا به تو عزیزم هم توصیه می کنم از تمام عادتها و قید و بندهای دنیایی خارج شو و خود را به نیروی هماهنگ کائنات بسپار ببین چه حالی می کنی. مگر می شود در دامن نیروی لایزال و بی نهایت باشی و از آن سرشار نگردی و زندگی ات عالی نباشد.

موانع و مشکلات پله های ترقی ما هستند. هر وقت دچار مشکلی شدید خوشحال باشید چون در واقع یک پله به شما نشان داده شده که شما را به رشد و پشرفت دعوت می کند.

یعنی ما چقدر راه را اشتباه میریم. جایی که باید خوشحال بشیم ناراحت می شیم. مشکل یا پله ترقی ماست یا اینکه زدیم به جاده خاکی و او داره به ما هشدار می ده که راهت را پیدا کن در خاکی هستی.

با این دید دنیا چقدر شیرین می شود. شیرینی بدون عادت. شیرینی که هر چه رخ داد شیرینی است و حلاوت. شما فقط درس می گیری راه را پیدا می کنی و حلاوت را با یاد خدا قویتر می کنی و خدا را در وجود خودت قویتر می کنی.